Willow Tree is not a likeness… it’s a reminder… a reminder of someone we want to keep close, or a memory we want to touch or see

…


این چیزی که این بالا نقل‌ کرده‌ام، شعار خود ویلوتری است. مجسمه‌هایی که پر از احساسند. چرا؟ خود کمپانی معتقد است دلیل این همه حس این است که از روی مدل‌های زنده ساخته می‌شوند. مثلا به پدری می‌گویند دست پسرش را بگیرد و از شکل ایستادن او، مجسمه‌ را می‌سازند. یعنی، از روی تصویر و ایده و نقاشی نیست که این‌ها ساخته‌ شده‌اند؛ مدل زنده داشته‌اند.
از دوستی عزیزی یکی از این ویلوتری‌ها هدیه گرفتم. امروز که نگاهش می‌کردم احساس کردم چقدر برایم حس دارد. حس‌هایی که با هزار کلمه هم قابل انتقال نیستند. چرا؟
بعد خب، یادم آمد که این کار هنر است. هنر، حس‌های آدم را می‌تواند به بهترین و واقعی‌ترین شکل ممکن منتقل کند. حس‌هایی که با یک شعر سی کلمه‌ای قابل انتقالند، با سی‌ هزار کلمه‌ی معمولی هم قابل گفتن نیستند.
و این درباره‌ی داستان، سینما، مجسمه سازی، نقاشی، رقص و ... هم صادق است.