گفتگوی من با خالد رسول‌پور

نگاهی به زبان در ادبیات داستانی امروز

پ.ن وای به حال ما که هر روز تنها‌تر می‌شویم. دورتر می‌شویم. فاصله می‌گیریم و تک افتاده می‌شویم تا روزی که دیگر، نتنها دست‌هایمان، که دیگر صدایمان هم بهم نمی‌رسد.
و خب، هر روز تنهاتر می‌شویم. انگار این هم بخشی از سرنوشت محتوم ماست.